พระราชนิพนธ์ “แก้วจอมแก่น” และ “แก้วจอมซน” นับเป็นวรรณกรรมเยาวชนสำคัญที่ได้รับการยกย่องเผยแพร่อย่างกว้างขวางมาแล้ว แม้เวลาจะผ่านพ้นไปหลายทศวรรษ คุณค่าอันงดงามทางปัญญาและอารมณ์ขันของวรรณกรรมทั้ง 2 เล่มนี้ก็ยังคงปรากฏเด่นชัด

“เรื่องแก้วจอมแก่น เขียนตอนเรียนปริญญาโทที่จุฬา กำลังทำวิทยานิพนธ์ พอเบื่อๆก็เขียนสักเรื่องแก้ฟุ้งซ่าน ชอบคิดโน่นคิดนี่ ก็เลย...เออ...แทนที่จะคิดเฉยๆ เขียนเป็นเรื่องดีกว่า จะได้ทำอะไรที่มันสร้างสรรค์และก็ได้หัวเราะ...”