"อาหารอีสาน" เล่มนี้ แสดงถึงวิถีชีวิตของคนอีสานที่ใช้ชีวิตแบบเฮ็ดอยู่เฮ็ดกิน การหาอยู่หากินแบบผลิตเองและพึ่งพิงธรรมชาติ อาหารอีสานจึงปรุงจากพืชผัก สัตว์ป่า สัตว์น้ำ ตามท้องนา ป่าเขา และสายน้ำ รอบถิ่นฐาน เป็นเมนูอาหารหลากรสหลายประเภท ที่ยังคงกลิ่นและรสชาติแท้ ๆ ของทั้งพืชและสัตว์ แม้ปัจจุบันวิถีเกื้อกูลกันระหว่างคนกับธรรมชาติจะเปลี่ยนไป มีการเปลี่ยนวิถีจากเก็บกินเป็นเก็บขาย อาหารตามฤดูกาลกลายเป็นสินค้าราคาแพง อีกทั้งอาหารตามตลาดสดมีให้เลือกได้หลากหลายกว่า